zaterdag 11 juni 2011

Luxemburg, juni 2011. Dag drie.

Zes uur is het niet geworden, maar om een uurtje of zeven word ik wakker van Arthurs wekker. Het is een druilerige regenachtige nacht geweest. De plensbuien waar we voor hadden gevreesd toen we de avond ervoor de hemel in korte tijd gitzwart zagen worden zijn uitgebleven, maar het is door de bewolking en de gevallen regen beduidend vochtiger en frisser dan de dagen ervoor. De heuvels in de omgeving zijn dan ook nog bedekt met een mooie deken van nevel als we de waadpakken van de veranda halen en voor het eerst dit weekend gaat er een jas aan onder het vest.




















Voor de verandering gaan we weer eens de andere kant op. Stroomopwaarts dus. We slaan een groot traagstromend stuk over en gaan te water waar aan weerszijden van een eilandje in de rivier twee stroomversnellinkjes in een diepe poel uitkomen. Een klassieke feeding lane dus. Omdat het zo vroeg wat insekten op het water betreft wederom nog erg tam is knoop ik er een nimf aan en laat die een paar keer met de stroming mee terug driften om 'm bij de volgende worp om m'n hengeltop heen te slingeren.
Arthur, ongehinderd door de entomologische spagaat waar ik me aan het begin van elke vis-sessie weer in bevind, vist gewoon door met de grote meivlieg waarmee hij gisteravond van het water afkwam en vangt terwijl ik m'n leader uit de knoop sta te peuteren in zijn eerste twee worpen meteen twee forelletjes. Een beter excuus om er ook weer wat droogs aan te knopen kon ik me niet wensen. We vissen het stuk nog uitgebreid af, maar verder dan die eerste twee visjes komen we niet. Ook het vervolg blijft karig. We komen door een paar mooie afwisselende stukken rivier en bevissen de hotspots fanatiek, maar er geeft niets thuis.




















De zon breekt ineens fel door, dus we zoeken de wat schaduwrijkere plekken op, omdat de vissen hier minder schrikachtig zullen zijn.  Maar ook daar geven de riviergoden hun geheimen niet prijs. We zien weer een paar grote kopvoorns zwemmen, en af en toe schiet er eens een forel weg voor onze voeten, maar vangen doen we niet. Tijd voor ontbijt, besluiten we. En eens zien of die ouwe bokken hun nest al uitgerold zijn. Terug naar de blokhut dus. Want die moet ook nog voor elf uur schoon worden opgeleverd.


























Bij terugkomst blijken de heren inderdaad al wakker, staat de koffie klaar, en beter nog, is er al een hoop door ze opgeruimd. Uitstekend. Na een ontbijtje zorgen we er met z'n vieren voor dat de blokhut spic en span is, de tassen zijn ingepakt en alles wat op dat moment niet direct meer nodig is in de laadruimte van de bus verdwijnt. Na het uitchecken is het dan echt tijd voor de laatste veldtocht. Big neemt nog eenmaal plaats op de stek waar we wederom de bronzen flanken van de barbelen door de geulen in de rivierbedding kunnen zien flitsen, en Johan, Arthur en ik gaan het verder stroomafwaarts weer op de forellen proberen. Er stijgt veel vis, maar we krijgen alledrie met erg veel missers en last-minute weigeraars te maken op onze vliegjes. De intelligentie van forel wordt met name door vliegvissers graag zwaar overdreven, maar helemaal achterlijk zijn ze toch ook weer niet. Arthur vangt een alvertje, maar verder zien we lange tijd niets. Plotseling kom ik op het lunineuze idee dat de stijgende vis zich waarschijnlijk vooral tegoed doet aan de kleine mugjes die op sommige plekken in dikke zwermen boven het water vliegen en niet zozeer aan de anderhalve verdwaalde sedge die al boven het water fladdert en waarop ik mijn vliegenkeuze had gebaseerd. Ik schakel over op een #20 Klinkhamertje en weet daarop al snel de eerste vis van de dag te vangen. Een mooie beekforel van een centimeter of 25 weert zich kranig in de volle stroming en belandt uiteindelijk in mijn netje. Met een goed getimede spartelpartij tijdens het onthaken weet de vis een carriere als fotomodel te voorkomen en schiet snel weer weg. "Ze pakken klein spul, ik zei 't toch!" geef ik de rest als wijsneuzerige raad mee. Jaja, ik heb er verstand van hoor. En ineens wordt er door ons allemaal weer gevangen. Klein spul, maar ook een enkele grotere. En als we de Bigma halverwege tegenkomen blijkt ook die z'n eerste succes al te hebben geboekt en z'n tweede barbeel van het weekend verschalkt te hebben. En ik ben de beste man nauwelijks gepasseerd of ik hoor hem alweer "Jaaa, vis!" brullen. Ik draai m'n lijn binnen en haast me zijn kant op. Precies op tijd om te zien hoe hij vakkundig de barbeel schept. Ik parkeer m'n hengel tegen een struik en schiet een paar plaatjes.





















Wat een prachtige beesten zijn het ook eigenlijk. Op zo'n moment heb ik er wel even spijt van dat ik niet wat harder geprobeerd heb er ook eentje te vangen. Ze staan nog wel op m'n lijstje en zo snel zal ik niet weer in de gelegenheid zijn. Maar voor alles z'n tijd. Ik kwam dit weekend om te vliegvissen. En hard te vliegvissen. En dat heb ik dan ook gedaan. En met een persoonlijke eindstand van 17 forellen ben ik eigenlijk best tevreden. Spijtiger vind ik het eigenlijk dat The Lady of the Stream me weer heeft laten zitten dit weekend. De trut. Vlagzalm prijkt tot op de dag van vandaag nog fier bovenaan mijn want list. In een laatste wanhoopspoging probeer ik dit object van mijn obsessie nog een tijdje met twee nimfen achter de waterval voor onze blokhut te verschalken, maar het mag niet baten. Ik troost me maar met de gedachte dat de vrouwen waar je het meeste moeite voor moet doen wel het langst interessant blijven. Mijn tijd komt nog wel. Maar toch knaagt het. Te meer omdat ik die ochtend een andere visser er vlak na elkaar twee heb zien vangen. Vrouwen...

Inmiddels loopt het tegen drieën en wordt het met een terugrit via Tilburg en Amsterdam naar Utrecht voor de boeg echt tijd om onze biezen te pakken. Er worden nog wat snacks ingeslagen bij een tankstation, alvorens we echt beginnen aan wat al snel een draak van een terugreis zal blijken. Als gevolg van noodweer en file in de Belgische Ardennen zal ik uiteindelijk pas om half elf de sleutel in het slot van m'n voordeur steken. Volledig stuk. Maar laten we het daar maar niet al teveel over hebben, want het was alles bij elkaar een geniaal weekend met uitstekend gezelschap.




















Bedankt mannen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten