Huisgenoten.

Toen mijn voormalig huisgenoot een halfjaartje geleden z'n biezen pakte, liet hij 'n wit hoogpolig vloerkleed voor me achter. Hij wilde hem niet meer, mij leek het wel 'n gezellige aanvulling op m'n wat karige inrichting. 'n Klein nadeel van het uit een welbekende Zweedse woonwinkel afkomstige kleed was echter dat hij nogal "verhaarde." In de vijf jaar dat het ding op de bovenverdieping van onze Zuilense bovenwoning heeft gelegen heeft hij gezorgd voor een niet-aflatende stroom van witte pluis, die zich door het hele huis verspreidde en zo menig stofzuigerzak in recordtempo heeft gevuld. En hij heeft z'n wilde haren nog steeds niet verloren.

Wat me op een idee bracht.

De witte dotten pluis leenden zich na het nodige pulkwerk uitstekend als dubbingmateriaal. En met de toevoeging van een goudkleurig ribje en een wit staartje ontstond -jawel- de huisgenoten-nimf. Het materiaal voor het staartje werd namelijk geleverd door mijn allernieuwste huisgenoot, sinds afgelopen woensdagavond woonachtig op hetzelfde adres als ik.

Zoals deze foto laat zien is het selecteren van de juiste haren voor deze nimf een klusje dat de nodige aandacht en toewijding vereist.

Op dit nimfje -of eigenlijk meer een klein streamertje, aangezien hij in het water waarschijnlijk het meest op een speldaasje zal lijken- moet deze zomer toch wel een baars of winde te pakken zijn, lijkt me.