Eindelijk was het dan zover, de neuzen stonden een avond dezelfde kant op en de Vechtcompetitie kon officiëel geopend worden. Na het nodige voorbereidende hark- en voerwerk afgelopen weekend installeerden Korneel, Arthur en ik ons gisteravond rond de klok van zeven aan de waterkant. De plekjes werden geclaimd en nog even van een bescheiden handje voer voorzien, de hengels werden opgetuigd met de
officiële wedstrijddobbers, en toen was het tijd voor het startsein. Met een goeie "PLOP!" werden de bubbels ontkurkt en mocht het bekertje rondgaan:
Ook de stek werd even gezegend:
En de dobbers konden vervolgens gelijktijdig te water. De openingstreffer was voor Korneel, die een klein baarsje verschalkte dat zijn dobber nauwelijks weg wist te trekken. Een al wat flinkere blankvoorn volgde kort hierop.
En toen was het na een lange stilte mijn beurt. Het rode puntje van de dobber verdween schuin onder de oppervlakte, ik tikte aan, en wist meteen hoe laat het was. M'n hart maakte een jubelsprongetje toen ik de vis ferme weerstand voelde geven en diep in het water van links naar rechts zag gaan. Eindelijk, de eerste dit jaar. Ik had me geen betere opener kunnen wensen.
Tot donker zouden er nog een ruisvoorn voor Korneel en een brasem voor mij volgen. Vervolgens bleef het ook in de schemer lang stil. Totdat m'n dobber wederom in de diepte verdween en ik na een flink gevecht de tweede groene biefstuk van die avond in handen had.
Arthur sloot de avond af met nog een flinke brasem. Hoewel het qua aantallen eigenlijk niet overhield, had ik een uitstekende avond. De groene Moby Dick was eindelijk getemd!
