Oud papier: Netcraft Co. Fishing Tackle.

Ik heb weer eens een muf ruikende catalogus laten overvliegen vanaf de overkant van de plas. Na wat missers op dit vlak de laatste tijd was het met het volgende exemplaar, de catalogus uit 1961 van Netcraft, weer eens ouderwets genieten. 170 Pagina's vergeelde pret. Speciale vermelding voor de tekstschrijver trouwens. Als ik alle grappige omschrijvingen wilde opnemen kon ik waarschijnlijk tien blogposts aan dit boekje wijden, dus bij deze een  bescheiden selectie mooi spul.

Here's a sport that's wide open.

The fisher in a tutu. He's not strange. He just wants to live his life this way.

Worm-bling.

Best seller among worm books.

Huhuh.

Little spinner legs flash like junior was headin' for home.

Party!

Boevenstreken

Met het laatste uurtje licht spoedde ik me vanavond in de hoop op wat baars naar Het Meertje voor een kortstondige bliksmijt-sessie. Een uurtje vissen dat weinig memorabel was geweest, ware het niet dat ik op bijzonder vermakelijke wijze werd bestolen. Tijdens het binnendraaien van m'n spinnertje haakte ik vis, aan het neurotisch kopschudden te voelen duidelijk een niet al te grote baars. Het gefriemel ging ineens over in een paar trage bonken op de hengeltop. Toch snoek? Ja, snoek. Mét baars dus, mijn baars.

Tante Esox leek niet voornemens haar buit zomaar prijs te geven en hield de kaken stijf op elkaar. En met resultaat, want ik was de uiteindelijke verliezer van dit potje vechten om een been. Het spinnertje schoot uit het baarzenbekkie en de snoek nam vervolgens een halve meter bij me vandaan rustig de tijd om het baarsje in haar bek te keren en op te smikkelen. Wat mij dan weer in de gelegenheid stelde bovenstaand kiekje te trekken. Soms is niet vangen veel mooier dan wel vangen. 

Neem me mee naar die paradijs'lijke stek...

...waar de snoeken dol zijn en de baarzen gek.

Afgelopen donderdagavond was het er voor het eerst in 2011 weer tijd voor. De zwembroeken gingen aan, de lichte spinhengeltjes, een paar doosjes klein kunstaas en een goeie dosis paranoide voorpret mochten van stal, want we gingen weer naar Het Meer. Het Meer, waar je op een goeie zomeravond vanaf dezelfde standplaats achter elkaar tientallen gretige maatse baarzen kunt vangen en zo'n avond niet zelden afsluit met één of meerdere leuke snoeken. Het Meer, waar we menig keer de vermoorde onschuld hebben gespeeld toen ons werd verteld dat we er niet mochten vissen. Het Meer, waar we ondanks dat we er meer dan eens zijn weggestuurd, blijven terugkeren. Waarom? Hierom:

Verticale strepen mogen dan een stuk slanker doen lijken dan horizontale, maar met 33 centimeter was dit nog steeds een moddervette baars.

Nadat het beestje tot twee keer toe m'n plugje vlak voor m'n voeten miste, wist nieuwkomer Kevin uiteindelijk in derde instantie de eerste snoek van de avond te pakken. Tevens zijn eerste snoek ooit. Hij was er blij mee. Arthur, die de snoek mocht landen en onthaken en daarbij als gevolg van een snoekentand een lekker doorbloedende jaap in z'n vinger opliep, was er overigens iets minder blij mee.

Nog wat aardige baarzen later verkasten we kort naar een ander hoekje, wat moeilijk bevisbaar bleek, maar waar ik nog wel deze dikke baars van wederom 33 centimeters wist te verschalken.

Maar erg prettig vissen was het op dat stukje dus niet, er was blijkbaar gebaggerd en bij elke stap borrelde het methaangas uit de rottende plantenresten zo je zwembroek in. Maar weer 'ns kijken of er op het eerste stukje nog wat te halen viel dan. En dat bleek zo te zijn. Behalve dat de baarzen onverminderd op onze spinners en plugjes doken, kwamen er ook nog drie snoekjes kijken. Allemaal van ongeveer hetzelfde formaat en allemaal afkomstig vanaf ongeveer hetzelfde hoekje bij wat overhangende takken.

De foto's mogen dan weleens van betere kwaliteit geweest zijn, de vangsten waren ouderwets briljant. Met drie man in totaal een baars of vijftig (!) en vijf snoeken in een paar uurtjes. Bijna allemaal op hetzelfde stukje water. En ondanks dat we af en toe lekker schichtig om ons heen keken (toch een deel van de charme van het vissen daar) is de avond ongestoord verlopen. En m'n snoekenteller staat niet meer op die nare "Eén" waar hij sinds begin 2011 op was blijven hangen.