Met het laatste uurtje licht spoedde ik me vanavond in de hoop op wat baars naar Het Meertje voor een kortstondige bliksmijt-sessie. Een uurtje vissen dat weinig memorabel was geweest, ware het niet dat ik op bijzonder vermakelijke wijze werd bestolen. Tijdens het binnendraaien van m'n spinnertje haakte ik vis, aan het neurotisch kopschudden te voelen duidelijk een niet al te grote baars. Het gefriemel ging ineens over in een paar trage bonken op de hengeltop. Toch snoek? Ja, snoek. Mét baars dus, mijn baars.
Tante Esox leek niet voornemens haar buit zomaar prijs te geven en hield de kaken stijf op elkaar. En met resultaat, want ik was de uiteindelijke verliezer van dit potje vechten om een been. Het spinnertje schoot uit het baarzenbekkie en de snoek nam vervolgens een halve meter bij me vandaan rustig de tijd om het baarsje in haar bek te keren en op te smikkelen. Wat mij dan weer in de gelegenheid stelde bovenstaand kiekje te trekken. Soms is niet vangen veel mooier dan wel vangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten